 |
 |
||
| "แม่กับพ่อกลับก่อนนะลูก
ดูแลตัวเองให้ดีล่ะ" สิ้นเสียงคำอำลาของหญิงผู้เป็นแม่ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ปนไปด้วยความห่วงใย ทำเอาเด็กหนุ่มถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่ แต่ก็พยายามข่มใจไว้ ไม่ให้ผู้เป็นแม่ เห็นน้ำตาของตน ต้าร์ ... เด็กหนุ่มที่ได้โควต้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี (มทส) ซึ่งไม่ได้เป็นมหาวิทยาลัยที่อยู่ใกล้บ้านเขาเลยบ้านเกิดเค้าอยู่เชียงราย แต่สมัครโควต้ามาเรียนถึงนครราชสีมา ช่างเป็นการหาประสบการณ์ชีวิตที่ไกลเหลือเกินสำหรับตัวเขาแต่ต้าร์ก็ไม่ได้หวั่นเลยสักนิดที่มาเรียนที่นี่ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เค้าจะสับสนที่จะเลือกเรียน ระหว่างนิเทศน์ศาสตร์ กับวิศวกรรมศาสตร์เพราะต้าร์เอง เรียนสายวิทย์ แต่สอบเอ็นทรานซ์สายศิลป์ อาจจะเป็นช่วงหักเหของชีวิตเด็กมอปลาย ที่เลือกเส้นทางให้ตัวเองไม่ถูกแต่แล้วต้าร์ก็ตัดสินใจได้ว่า เค้าจะเรียนวิศวะฯ และเส้นทางที่เรียน จะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ด้านนิเทศน์ศาสตร์ไปด้วยซึ่งมันจะทำให้เค้าได้ทั้ง 2 อย่างโดยที่ไม่ต้องเสียดายในสิ่งที่ตัวเองได้เลือก ดังนั้น ต้าร์จึงเลือกมาเรียนที่ มทสแต่ลึก ๆ แล้ว เหตุผลที่ต้าร์ตัดสินใจมาเรียนที่นี่ ก็เป็นเพราะว่า ต้าร์ได้รับหนังสือเชิญให้เข้าร่วมการแนะแนวของ มทส และทำให้เขาได้มาเห็นสิ่งที่เค้าไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นก็คือมหาวิทยาลัย และที่ มทส เป็นมหาวิทยาลัยแรกที่ต้าร์ได้เข้ามาสัมผัส ถึงแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาแค่ 2 - 3 วัน แต่มันก็ทำให้ต้าร์ ได้ตื่นตาตื่นใจกับสิ่งก่อสร้าง ที่รูปร่างแปลก ๆ และสวยงาม นั่นเป็นเพียงสิ่งแรกที่ต้าร์ประทับใจกับที่แห่งนี้ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่รู้เลยว่า หนทางข้างหน้าของเขาจะเป็นอย่างไรถ้ามาเรียนที่นี่ "น้อง
ๆ ที่มาถึงแล้ว ให้เข้ามาในห้องพันห้าได้เลยนะคะ ใกล้ถึงเวลาแล้วค่ะ"
หลังจากจบการบรรยาย
ต้าร์และชัชก็เดินออกมานอกห้อง แต่ยังไม่ทันจะออกจากห้อง ทั้งสองก็สะดุดกับฝูงคน
และป้ายยิ่งกว่าการก่อม็อบ วันแรกของการเป็นเด็กหอของต้า
มันช่างเงียบเหงาจริง ๆ ต้าร์เข้ามาอยู่หอพักของมหาวิทยาลัย ที่ดูไม่เหมือนหอพักทั่วไป
เพราะมันเหมือนเป็นหมู่บ้านมากกว่า เพราะตอนไปถึงก็มีพี่ ๆ ที่เป็นกรรมการหอพักออกมาต้อนรับและช่วยหอบหิ้วสัมภารก
เอ๊ย สัมภาระต่าง ๆ นานา ที่ต้าร์ขนมาเหมือนจะย้ายบ้านนั่นก็เป็นความประทับใจแรกที่ต้าร์เข้ามาอยู่ที่นี่
แต่หลังจากที่พ่อกับแม่กลับไปแล้ว มีความเงียบเหงาเข้ามาแทนที่ นี่อาจจะเป็นเพราะต้าร์มารายงานตัวเข้าหอพักเร็วไป
ต้ามองดูรอบ ๆ ห้อง มีเตียง ตู้เสื้อผ้า ตู้หนังสือ โต๊ะทำการบ้าน
อยู่ 3 ชุด แสดงว่าจะต้องมีอีก ที่เข้ามาอยู่ในห้องนี้กับต้าร์ แต่สิ่งที่เห็นอีกอย่างหนึ่งก็คือกล่องกระดาษเรียงรายอยู่มุมห้องประมาณ
5-6 กล่องเขียนชื่อว่า 'ต่าย' แสดงว่าต้องมีรุ่นพี่ที่ต้าร์ต้องใช้ชีวิตด้วย
1 คนชื่อว่าต่าย แต่อีกคนน่าจะเป็นรุ่นเดียวกัน " ตึ่ง ตึง ตีง ตี๊ง เย็นนี้ในเวลา 17.00 น.ขอเชิญชวนน้อง ๆ นักศึกษาใหม่ หอพักสุรนิเวศ 9 มาพบกันที่หน้าหอด้วยนะครับ โปรดฟังอีกครั้งเย็นนี้ในเวลา 17.00 น.ขอเชิญชวนน้อง ๆ นักศึกษาใหม่ หอพักสุรนิเวศ 9 มาพบกันที่หน้าหอด้วยนะครับ จบประกาศ ตึ๊ง ตึง ตึง ตึ่ง" เสียงประกาศจากหอพัก
เรียกรวมพลตอน 5 โมงเย็น ต้าร์คิดในใจว่า ตึ่ง..ตึ่งๆ
ตี๊ง ๆ ตึง ตึ่งๆ ตี๊ง ๆ ตึง ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา.. "น้อง
ๆ ที่มาใหม่ มาทางนี้เลยครับ นั่งต่อแถวกับเพื่อนเลยนะ นั่งให้เต็ม"
...วันแรกของการอยู่หอพักของต้าร์
คงไม่ต่างจากชีวิตเดิมของเขา ที่อาศัยอยู่บ้านพี่สาว จนเหมือนอยู่หอพัก
จึงทำให้การปรับตัวกับคนแปลกหน้าไม่ยากนัก ดูเหมือนจะเป็นของง่ายซะด้วยซ้ำแต่ก็ต้องรอดูต่อไป
เพราะหลังจากนี้ กิจกรรมน้องใหม่ที่องค์การนักศึกษาจัดให้ ยังมีอีกยาวววววววว
แล้วต้าร์จะเป็นยังไง ต้องติดตามตอนต่อไป... |
||
