 |
 |
||
|
หลังจาก ที่การสอบผ่านพ้นไป คะแนนแต่ละวิชาก็เริ่มทยอยประกาศผลให้กับนักศึกษาได้รู้กันทั่วหน้า ต้าร์พอใจกับคะแนนสอบกลางภาคของตนในระดับหนึ่ง แต่ก็ยังอดห่วงวิชาแคลคูลัส 1 อยู่เหมือนกัน เพราะนอกจากจะสอบนอกรอบแบบอัตนัยแล้ว ก็ยังไม่มีการประกาศผลสอบให้รู้อีกด้วย ต้องรอลุ้นกันตอนปลายภาค ว่าจะรอดหรือไม่รอด ต้าร์ตั้งใจว่า เทอมนี้ต้องทำเกรดให้หลุดช่วงโปรให้ได้ เพราะใครที่ได้เกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 2.00 ย่อมอยู่ที่นี่อย่างไม่เป็นสุข ต้าร์จึงต้องขยันเป็นพิเศษ ทั้งแคลคูลัส 1 ฟิสิกส์ เคมี และภาษาอังกฤษ ที่ต้าร์ไม่ค่อยถนัดมากนัก แต่ก็ต้องทำเกรดเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด ถึงแม้ว่าต้าร์จะต้องขยันมากขึ้นเพียงใด แต่ต้าร์ก็ยังใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่ห้องชมรม เพราะยังติดใจกับการออกค่ายครั้งแรก นอกจากจะได้ประสบการณ์ใหม่แล้ว ต้าร์ก็ยังได้ทำใจสิ่งที่ตัวเองอยากทำ นั่นก็คือ การได้เป็นทีมงานสันทนาการนั่นเอง และค่ายต่อไปของชมรมอนุรักษ์ฯ ก็คือ ค่ายอบรมพี่เลี้ยง ซึ่งทางชมรมก็ได้ประกาศรับสมัครผู้เข้าร่วมโครงการไปแล้ว และต้าร์ก็คงจะไม่ยอมที่จะพลาดการเข้าค่ายในครั้งนี้แน่นอน เพราะนอกจากจะได้เป็นน้องค่ายแล้ว ต้าร์ก็ยังมาช่วยพี่ ๆ เตรียมงานอีกหลาย ๆ อย่าง ที่พอจะทำได้ เช่น ช่วยรับสมัคร ทำเอกสาร แต่ส่วนใหญ่พี่ ๆ ก็จะทำกันเองหมด เพราะเกรงว่าน้อง ๆ จะรู้กำหนดการค่ายที่พี่ ๆ ได้เตรียมการไว้ บรรยากาศการเรียนและการทำกิจกรรมของต้าร์ กำลังดำเนินไปได้ด้วยดี แต่บรรยากาศภายในแก๊งส์กลับไม่เป็นไปเหมือนที่อยากจะเป็น เพื่อน ๆ ภายในกลุ่มเริ่มห่างกันไป เพราะไม่ค่อยมีเวลาว่างและเวลาเรียนไม่ค่อยตรงกัน แต่ความสัมพันธ์ของเพื่อน ๆ ภายในกลุ่มก็ยังคงเดิม หลังจากที่เอฟกลับมาจากบ้าน ทุกคนก็ได้มารวมตัวกันอีกครั้งในห้องของเอฟ เอฟ... แม่นายกับอีฟเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นหรือยัง ต้าร์ถามเอฟด้วยความเป็นห่วง ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ ไม่เป็นอะไรมากแล้ว ขอบใจนะที่เป็นห่วง เอฟเอ่ย เห็นนายดูเครียด ๆ นะ เป็นอะไรไปหรือเปล่า มีอะไรเล่าให้พวกเราฟังได้นะ ต้ารบอกเอฟ อืม!! พอดีว่าเรามาคิด ๆ ดูแล้ว เราอาจจะลาออก เราเรียนที่นี่คงไม่ไหว เกรดก็น้อย คะแนนเทอมนี้เราก็ไม่ค่อยดีอีกด้วย จะรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้ เอฟบอกความในใจ อย่าคิดมากสิ เราก็ได้เกรดพอ ๆ กับนาย เราต้องสู้สิเอฟ ต้าร์บอก เราปรึกษาที่บ้านไว้แล้วล่ะ เค้าก็ไม่ว่าอะไร เราอาจจะไม่เหมาะกับวิศวะก็ได้นะ เอฟพูดต่อ คิดดูดี ๆ แล้วกันนะ พวกเราคงไม่ห้าม อยากให้นายตัดสินใจดูเอาเองนะ ยังไงพวกเราก็เพื่อนกันอยู่แล้ว ไม่ว่าพวกเราจะอยู่ที่ไหนกันก็ตามที ต้าร์บอกกับเอฟ หลังจากที่เอฟได้บอกกับสิ่งที่ตนเองคิดมาหลายวัน เอฟก็รู้สึกโล่งใจ ที่ได้บอกถึงความอึดอัดที่มี คืนนี้ต้าร์กับป้อมมานอนอยู่เป็นเพื่อนเอฟที่ห้องเหมือนเดิม เพราะเอฟอยู่ห้องคนเดียว ส่วนพี่เมทได้ย้ายไปอยู่หอนอก ก็เลยมีเพื่อน ๆ มาอยู่เป็นเพื่อนเพื่อคลายเหงาไปได้บ้าง เอ้อ!
อาร์ต ชัช หนึ่ง วันพูกมีประชุมภาคเน่อ 1 ทุ่ม ตี้เอส 3 ต้าร์บอกเพื่อน
ๆ ชาวเหนือในกลุ่มเกี่ยวกับการประชุมภาคในวันรุ่งขึ้น อื้อ.. ถ้าจะไปก่อฮ้องกั๋นตวยเน่อ อาร์ตบอกกับต้าร์ กูไม่เชื่อ
แชมป์ก็ทำลอยหน้าลอยตากวนเพื่อน ๆ อีกครั้ง บรรยากาศในห้องนอนของเอฟคึกคักกว่าทุกวัน เพราะนาน ๆ ทีจะได้มารวมตัวกัน อีกทั้งยังมีแชมป์ คอยมาป่วนเพื่อน ๆ ด้วยคำว่า กูไม่เชื่อ แต่ก็โดนป้อมหาทางแก้เผ็ดร่วมกับเพื่อน ๆ ได้ ด้วยคำว่า เรื่องของมึง ทำเอาแชมป์เงียบไปได้ทันที ห้าว..ว...ว ~ ~ ง่วงนอนแล้วว่ะ ไปนอนก่อนนะ นุขอตัวไปนอนเป็นคนแรก กูไม่เชื่อ แชมป์พูดออกมาอีกครั้ง เรื่องของมึง!! ทุกคนหันทางทางแชมป์พร้อมกับตะโกนใส่แชมป์อย่างพร้อมเพรียงกัน เหมือนนัดกันไว้ ตามด้วยหมอนลอยมาอีก 2 3 ใบ ทำเอาบรรยากาศภายในห้องดูวุ่นวายเลยทีเดียว กูว่าพวกเราแยกย้ายกันไปนอนเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ตื่นไปเรียนกันพอดี ป้อมบอกเพื่อน ๆ เออ ดีเหมือนกัน เราก็ง่วงล่ะ ชัชสมทบ บรรดาหนุ่ม ๆ ต่างก็แยกย้ายกันกลับห้องของตนเอง เหลือเพียงแต่
ป้อมกับต้าร์ ที่ยังอยู่ในห้องนี้ เพื่อนอนเป็นเพื่อนกับเอฟ พอบ่ายวันเสาร์มาถึง
บรรดาหนุ่มสาวชาวเหนือ ต่างก็มารวมตัวกันทำโคมลอยที่ศูนย์บริการหอพักสุรนิเวศ
9 -10 บริเวณชั้น 2 เนื่องจากว่าเป็นห้องว่าง ๆ เหมาะสำหรับการนั่งทำงานกันอย่างเต็มที่
ช่างฝีมือ หรือ ที่ชาวเหนือเรียกว่า สล่า
ของแต่ละจังหวัดต่างก็ควักเอาวิชาความรู้ของตนออกมาช่วยกันทำ
ต้าร์รับทำตัวโคมลอยโดยมีสาว ๆ ชาวเหนือและหนุ่ม ๆ ที่ว่างจากการเตรียมไม้และเชื้อเพลิงแห้งมาช่วยกันทำ
วันเพ็ญเดือนสิบสอง
น้ำก็นองเต็มตลิ่ง เราทั้งหลายชายหญิง สนุกกันจริงวันลอยกระทง ป้าดโทะ!! อะหยังปะล้ำปะเหลือนี่ นักแต้นักว่า เปรมถามต้าร์ ก่อมีบ่ะท้บ บอกไฟดอก บอกไฟผีเสื้อ ไฟเย็น แล้วก่อหมู่นี้อ่ะก่ะ นักอยู่ ต้าร์บอก ไปเซาะตางใดมานี่ ต๋ามหมู่นี้มีขายตวยก๊า เปรมถามต่อ มีก่ะ ปอดีว่าอ้ายปื๊ดเกยไปซื้อน่ะ ก่อเลยหื้ออ้ายปื๊ดปาไป ต้าร์บอกรายละเอียด จะอี้ก่อม่วนน่ะก่ะเนาะ เปรมบอก นั่งแป๋งกั๋นมาหลายวัน วันนี้ได้เล่นกั๋นละ อิอิ ต้าร์พูดด้วยความดีใจ เมื่อได้เวลา ต้าร์กับเพื่อน ๆ ชาวเหนือไปรวมตัวกันที่อ่างสุระ 1 ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับสระสามแสน ซึ่งเป็นสระที่หลาย ๆ คนคุ้นหูกันดี ทุกคนก็ต่างช่วยกันจุดไฟเชื้อเพลิงให้กับโคมลอยแต่ละลูกให้ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ด้วยความที่โคมลอยมีความสูงถึง 2 เมตร และ มีจำนวนถึง 13 ลูก จึงใช้เวลาร่วม 3 ชั่วโมงกว่าจะปล่อยขึ้นไปบนท้องฟ้าจนหมด เพราะแต่ละลูกที่ปล่อยนั้น ต้องมั่นใจว่าลอยได้ โดยไม่ตกลงมาที่บ้านคนอื่น เมื่อโคมลอยอันสวยงามทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เสียงปรบมือปนเสียงเฮจากหนุ่มสาวชาวเหนือดังมาเป็นระยะ สร้างบรรยากาศครึกครื้นไม่น้อยเลยทีเดียว โห ผ่อแก่นนั้นลอ ขึ้นสูงขนาดเลย สล่าปูนนี่เหน็ดขนาดเลยน่อ เสียงเพื่อน ๆ ชมปูน หนุ่มลำปางที่ บรรจงสร้างโคมลอยลายธงประเทศโครเอเชียลูกนี้ขึ้นมา แก่นนั้นไผเป๋นสล่านิ เสียงของชายหนุ่มในกลุ่มถามมาในความมืด สงสัยสล่าอาร์ตแน่ ๆ เลย เน สาวน้อยเมืองพิษณุโลกร่วมแจมกับเพื่อน ก่อว่าเต๊อะ หลู้จะลงติ๊ก ๆ น่ะ ผ่อฮั่นลอ ปูนแซวอาร์ต แป๋งหลายแก่น มันก่อจะอี้น่ะก่ะ สงสัยมันจะหลู้กั๋นขึ้นน่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า อาร์ตตอบ ทำเอาเพื่อน ๆ หัวเราะชอบใจด้วยความสนุกสนานกันเลยทีเดียว หลังจากที่ต้าร์กับเพื่อน ๆ ชาวเหนือเสร็จภารกิจปล่อยโคมลอยแล้ว จึงได้ชวนกันไปเดินเล่นภายในงาน ซึ่งอยู่บริเวณส่วนกิจการนักศึกษา ต้าร์กับเพื่อน ๆ เพลินอยู่กับการปล่อยโคมลอยมากไปหน่อย จึงพลาดการแสดงจากขบวนแห่ของสาขาวิชาต่าง ๆ แต่ก็ยังทันการประกวดนางนพมาศ และการออกร้านต่าง ๆ ในบริเวณงาน พอทุกคนอิ่มท้องกันแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันกลับหอพัก เพราะวันรุ่นขึ้นทุกคนมีเรียนกันปรกติ จึงไม่อยากอยู่ภายในงานกันจนดึกมากนัก เมื่อต้าร์กลับถึงหอพัก ก็ได้แวะเล่นที่ห้องของเอฟก่อน เจอเพื่อน ๆ ในกลุ่มอยู่กันอย่างพร้อมหน้า ต้าร์จึงได้ชวนหนึ่ง ชัช และอาร์ต มาสมทบ ก่อนจะกลับไปห้องของตน ถึงแม้บรรยากาศอาจจะไม่คึกคักมากเหมือนในตัวเมือง แต่งานลอยกระทงของที่นี่ก็ช่วยสร้างความบันเทิงให้กับนักศึกษาระบบไตรภาคได้ดีไม่น้อย มันทำให้มีบรรยากาศของกิจกรรมที่นอกเหนือจากการเรียนเกิดขึ้น โดยเฉพาะกลุ่มของชาวเหนือนั้น กิจกรรมนี้ได้สร้างความสามัคคีกลมเกลียวให้กับพวกเขาได้ไม่น้อยเลยทีเดียว นั่นแหละที่เค้าเรียกกันว่า มิตรภาพ...มักจะมาแบบไม่รู้ตัว |
||
