 |
 |
||
| นักศึกษาพร้อมกันหรือยังกับการสอบกลางภาคที่จะมาถึง
เสียงจากอาจารย์ประจำวิชาเอ่ยถามความพร้อมในการสอบกับบรรดาลูกศิษย์ภายในห้องเรียนของตนเอง ยังเลยคร้าบ...บ....บ เสียงจากนักศึกษาคนหนึ่งดังเล็ดลอดออกมา โห..!! นี่เธอ อีกแค่สัปดาห์เดียวเอง ยังไม่พร้อมอีกเหรอ งั้นเธอก็ต้องอ่านเยอะหน่อยนะ เสียงบ่นแกมเป็นห่วงจากอาจารย์ผู้สอน ส่วนคนที่เหลือ ครูคิดว่าน่าจะพร้อมกันบ้างนะ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็รีบมาถามก็แล้วกันนะ เอาล่ะ วันนี้ครูพอแค่นี้ก่อน เชิญทุกคนพักได้จ่ะ ขอบคุณครับ/ค่ะ หลังจากหมดชั่วโมงเรียน บรรดานักศึกษาต่างก็พากันทยอยออกห้องเรียน เพื่อไปเรียนต่อในวิชาถัดไป สำหรับคนที่ไม่มีเรียนก็กลับหอพัก ต้าร์กับเพื่อน ๆ ในกลุ่มก็เช่นเดียวกัน ไม่มีเรียนในชั่วโมงถัดไป จึงได้พากันกลับหอโดยรถเมล์ของมหาวิทยาลัย ซึ่งไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายในการใช้บริการแม้แต่บาทเดียว หรือนั่งฟรีนั่นเอง และนักศึกษาชอบเรียกกันว่า เมล์ส้ม วันนี้เอฟไม่มีเรียนในภาคบ่าย จึงไม่มีโชว์เฟอร์คอยบริการรับส่งผู้โดยสารมาเรียนเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา บรรยากาศการรอรถเมล์ก็แสนจะคึกคัก เพราะมีทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องมารอรถเมล์กันมากมาย โดยเฉพาะรุ่นพี่ เพราะจะสังเกตได้จากการแต่งกายที่แตกต่างกัน น้องปี 1 จะสวมชุดนักศึกษาปกติมาเรียนกัน แต่บรรดารุ่นพี่ส่วนใหญ่จะใส่เสื้อปฏิบัติการ หรือที่เรียกกันว่าเสื้อช็อป กับกางเกงยีนส์ ซึ่งแต่ละสำนักวิชาก็จะมีสีแตกต่างกันออกไป อาทิเช่น วิศวกรรมศาสตร์จะเป็นสีกรมท่า สาธารณสุขศาสตร์จะเป็นสีแดงเข้ม เป็นต้น เมื่อรถเมล์มาถึง ต่างก็ทยอยกันขึ้นไปหาที่นั่งกันบนรถเมล์ เพื่อเดินทางกลับหอพักของตนเอง โดยรถเมล์ของมหาวิทยาลัยจะแบ่งออกเป็น 3 เส้นทาง คือ หอพักหญิง หอพักชาย และบ้านพักบุคลากร ซึ่งสลับสับเปลี่ยนกันวิ่งผ่านจุดจอดต่าง ๆ ประมาณ ชั่วโมงละรอบ และจะมีรอบพิเศษในช่วงประมาณ 08.00 น. และ 17.00 น. เพราะจะมีนักศึกษาใช้บริการในช่วงนี้มากเป็นเศษ วันนี้ที่หอพักหญิงมีรุ่นพี่ใจดี จัดติววิชาแคลคูลัส ซึ่งเป็นวิชาสุดโปรดของบรรดาน้องใหม่เฟรชชี่ทุกคน ต้าร์และเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ก็ไม่พลาดที่จะไปร่วมชุมนุม หลังจากที่ขะมักขะเม้นอ่านมาตั้งหลายวัน แต่ก็มีท่าทีว่าจะเข้าใจยากซะเหลือเกิน บรรยากาศการติวก็เป็นไปอย่างเข้มข้น คนหลายร้อยชีวิต แออัดยัดเยียดกันภายในห้องติว สำหรับบรรยากาศแบบนี้ คงเป็นที่คุ้นตาสำหรับบรรดารุ่นพี่ เพราะต่างก็เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วทั้งนั้น การติวล่วงเลยมากว่า 3 ชั่วโมง น้อง ๆ คนไหนมีคำถามอีกไหมครับ พี่โอ๋ หนุ่มร่างเพรียว (ซะไม่มี) รับหน้าที่เป็นติวเตอร์ให้กับรุ่นน้อง เอาล่ะ ถ้าไม่มีใครถามพี่ ก็พอแค่นี้ก่อนละกันนะครับ มาถามพี่ทีหลังได้ เชิญน้อง ๆ พักผ่อนได้ ขอบคุณครับ / ค่ะ เสียงขอบคุณจากน้อง ๆ ดังขึ้น และต่างก็ทยอยออกจากห้องติวไป เฮ่ พวกเรา วันนี้ไปกินข้าวที่โรงอาหารหอหญิงกันเถอะ ป้อมออกปากชวนเพื่อน ๆ เออ..!! ดีเหมือนกัน เปลี่ยนบรรยากาศมั่งก็ได้ ไปหน้ามอก็คงไม่มีรถ เป้เห็นด้วยกับป้อม แต่...ไอ้นุมันจะกล้าไปเหรอ มันยิ่งเป็นโรคกลัวผู้หญิงอยู่ เดี๋ยวช็อคกันพอดี ฮ่าฮ่าฮ่า พงษ์แอบแซวนุ แหม... เดี๋ยวนี้เค้าปั๊ดตะนาแล้วนะโฟ้ย นุแย้งแบบกวน ๆ เอาเหอะ ไปกินกันที่นี่แหล่ะ ใกล้ดี บีกะพจน์จะได้ไปด้วย บีสรุปความคิดเห็นของเพื่อน ๆ โอเช ๆ งั้นไปกันเถอะ เดี๋ยวคนเยอะ ต้าร์บอกเพื่อน ๆ พลางรีบเดินไปยังโรงอาหาร ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องติวมากนัก พอไปถึงก็มีสาว ๆ อยู่กันมากหน้าหลายตา ทั้งในห้องอาหารและในมินิมาร์ท ทำเอานุถึงกับต้องเดินหลบอยู่หลังป้อมด้วยอาการแพ้ผู้หญิง (ไม่รู้เพราะอะไร) เมนูอาหารสำหรับหนุ่มสาวก็คงหนีไม่พ้นข้าวราดแกงและก๋วยเตี๋ยว นอกจากจะรสชาติอร่อยแล้ว ยังราคาไม่แพงอีกด้วย พอทานเสร็จแล้ว ต่างก็แยกย้ายกลับหอพักกัน เพื่อกลับไปอาบน้ำพักผ่อนและที่ขาดไม่ได้จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของต้าร์และผองเพื่อนนั่นก็คือ การสนทนาธรรม เอ๊ย สนทนาภาษาวัยรุ่น รวมทั้งติววิชาที่จะสอบกันอีกด้วย ป้อมกับแชมป์ดูจะเชี่ยวชาญในวิชาแคลคูลัสมากกว่าคนอื่น จึงได้รับหน้าที่เป็นติวเตอร์ของกลุ่มไปโดยปริยาย แต่คนที่ไม่ค่อยเข้าใจและน่าเป็นห่วงมากที่สุดเห็นจะเป็นต้าร์กับเอฟ เพราะดูจะเป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าใจอะไรที่ซับซ้อนมากนัก แต่เพื่อน ๆ ก็ช่วยกันเตือน เพราะกลัวว่าจะมีใครในกลุ่มสอบตก เฮ่ย..!! วันนี้แค่นี้ก่อนได้ป่าว ง่วงแล้วอ่ะ ขอไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ว่ากันใหม่ ต้าร์ขอตัวไปนอนก่อน เพราะวันนี้ได้รับความรู้จากการติวมาแบบเต็มพิกัด จนแทบจะทะลักออกมา พอต้าร์กลับมาถึงห้องเห็นนัยกับเพื่อนข้าง ๆ ห้องที่อยู่สาขาวิชาเดียวกับนัย กำลังนั่งติววิชาแคลคูลัสอยู่เหมือนกัน ขยันกันจริง ๆ เนาะ สงสัยจะท็อปกันทั้งหอแน่ ๆ เลย ต้าร์ทักทายเพื่อน ๆ ในขณะที่เดินเข้ามาในห้อง ไปซุ่มฟิตที่ไหนมาล่ะ เอเต็มหน้าเลย อิอิ ปิ๊กแซวเล่น ถ้าเอที่ว่าไปอยู่ในใบเกรดก็ดีน่ะสิ นี่เรายังไม่ค่อยเข้าใจเลยนะเนี่ย ต้าร์ตอบพลางกระโดดขึ้นบนเตียงของตนเอง ตามสบายเลยนะ ไมต้องเกรงใจ เราขอนอนก่อนละกัน
ง่วงแล้ว ต้าร์เอ่ย ก่อนล้มตัวลงนอน เสียงนาฬิกาตัวจ้อย ส่งเสียงบอกสัญญาณกับต้าร์ ว่าถึงเวลาที่ต้องปลุกตัวเองขึ้นมาเพื่อใช้ชีวิตกับวันใหม่ของโลกนักศึกษาอีกครั้ง ป้าบ...!! เสียงฝ่ามืออรหันต์ของต้าร์ที่บรรจงตบลงบนเจ้านาฬิกาปลุกตัวนั้น ฮ้าว..ว.....ว.. ต้าร์หาวพร้อมกับบิดขี้เกียจก่อนลุกจากเตียงของตัวเอง เพื่อนเมทว๊อย..ย...ย...!!! ตื่นได้แล้ว..ว...ว ต้าร์ปลุกนัยพร้อมกับแกล้งดึงผ้าห่มออกจากตัวของนัย แต่นัยรีบคว้าเอาไว้ได้และดึงกลับทันที ดูราวกับดึงแมวออกจากเสื่อเลยทีเดียว วันนี้เป็นวันสอบกลางภาควันแรก แต่ว่าต้าร์ยังไม่มีสอบในวันนี้ จึงได้ทำภารกิจส่วนตัว พร้อมกับทานอาหารเช้า แล้วกลับมาอ่านหนังสืออยูที่ห้องของตนเอง อ่านอะไรก่อนดีน้อ?? เอาวิชาเคมีก่อนละกัน เดี๋ยวตอนบ่ายค่อยเอาโจทย์แคลฯมาลองทำ ต้าร์วางแผนการอ่านหนังสือ ก่อนที่จะเริ่มปฏิบัติการนั้น ตลอดทั้งเช้าต้าร์พยายามหาโจทย์ตัวอย่างมาลองนั่งอ่านและทำความเข้าใจ พยายามหาเทคนิคในการทำข้อสอบ ต้าร์รู้ตัวว่าตัวเองอ่านหนังสือช้าไปหน่อย เพราะมัวแต่เพลินอยู่กับการทำกิจกรรมและติดเพื่อน ต้าร์จึงพยายามเร่งสปีดในการอ่านหนังสือ แต่ไฉนยิ่งตั้งใจ มันก็ยิ่งง่วงก็ไม่รู้ เปลี่ยนบรรยากาศด้วยการเดินไปเดินมาก็แล้ว นอนเอนตัวบนเตียงนอนแล้วกลับมาอ่านต่อก็แล้ว แต่สุดท้ายก็พ่ายกับกิเลสของตนเอง ต้าร์กระโดดขึ้นเตียงแล้วบอกกับตัวเองว่า ของีบแป๊บละกัน ไม่ไหวแล้ว ง้วงง่วง ต้าร์หลับไปด้วยอาการแพ้หนังสือ จนเวลาล่วงเลยมากว่า 2 ชั่วโมง โห นี่เที่ยงกว่าแล้วเหรอเนี่ย ไปกินข้าวก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่านต่อ ต้าร์รำพันพลางเดินออกจากห้องนอนไป ล้างหน้าล้างตาแล้วไปทานอาหารที่ห้องอาหารศูนย์บริการหอพัก 9-10 หลังจากที่ต้าร์ทานอาหารมื้อเที่ยงเรียบร้อยร้อยแล้ว ต้าร์ก็กลับมาอ่านหนังสือต่อที่ห้องนอน โดยต้าร์ตั้งใจว่าบ่ายนี้จะไม่งีบอีกเด็ดขาด จะใช้เวลาอีก 1 ชั่วโมงในการทำโจทย์วิชาเคมี แล้วก็จะเปลี่ยนเป็นวิชาการคิด ค้นคว้า และการใช้เหตุผล หรือ Logical Thinking ซึ่งเป็นวิชาที่ต้องอ่านอย่างเดียว เป็นวิชาปราบเซียนสำหรับใครหลาย ๆ คน ต้าร์ต้องใช้สมาธิมากหน่อยสำหรับการอ่านวิชานี้ เพราะนอกจากจะมีเนื้อหาที่เป็นแค่ตัวอักษรเท่านั้น ต้าร์ต้องจำและเข้าใจในเนื้อหา บวกกับต้องสามารถนำเอาไปประยุกต์ใช้ให้เป็นอีกด้วย และแล้วก็ผ่านไปด้วยดี ต้าร์อ่านจนจบเนื้อหาที่จะทำการสอบ แต่ก็ยังมีพะวงบ้าง เพราะยังไม่เข้าใจมากเท่าไหร่ ต้องทบทวนอีกรอบ แต่ต้าร์ขอเป็นวันอื่น เพราะจะได้เอาวิชาอื่นมาอ่านทบทวนบ้าง ตลอดทั้งบ่าย ต้าร์สาละวนอยู่กับการอ่านหนังสือทบทวนด้วยตัวเอง โดยที่เพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ก็หามุมสงบของตนเอง เพื่อทบทวนวิชาที่จะสอบด้วยตัวเองเช่นกัน ต้าร์อ่านไป พักไป ถ้ารู้สึกว่าตัวเองล้า ก็จะหยุดซักพัก แล้วก็กลับไปอ่านต่อ จนเวลาล่วงเลยมาถึง 17.00 น. ต้าร์จึงหยุดอ่าน แล้วนอนเล่น เพื่อพักผ่อนอยู่บนเตียงนอน ถือเป็นการให้รางวัลกับตัวเองหลังจากที่อ่านหนังสือทบทวนมาทั้งบ่าย ต้าร์ยังมีเวลาที่จะทบทวนวิชาที่จะสอบอีก 1 วัน ก่อนที่จะเข้าสู่ประตูแห่งการทดสอบวิทยายุทธิ์จากอาจารย์แต่ละสำนักวิชา (เหมือนหนังกำลังภายในยังไงก็ไม่รู้สิ) พอตกค่ำ ต้าร์กลับมาอ่านหนังสืออีกครั้ง โดยมีนัยนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้าง ๆ กรี๊ง ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ภายในห้องดังขึ้น สวัสดีครับ ห้อง 9127 ครับ ต้าร์ยกหูโทรศัพท์ขึ้นมารับ สวัสดีค่ะ ขอสายต้าร์ค่ะ เสียงหญิงสาวกล่าวทักทายเจ้าของห้อง ต้าร์พูดอยู่ครับ ต้าร์ตอบรับเสียงใส ๆ นั้น พอดีเราผ่านมาแถวนี้อ่ะ เลยซื้อขนมมาฝาก อยู่ที่โต๊ะ รปภ.หน้าหอนะ มารับด้วยล่ะ ไปนะ บาย ...... ต้าร์กำลังจะพูดต่อ แต่เจ้าของเสียงนั้น ก็ชิงวางหูไปเสียก่อน ด้วยความสงสัยว่าใครซื้อขนมมาฝาก หรือว่าฝากผิดคนก็ไม่รู้ ต้าร์จึงรีบออกไปดูที่หน้าหอของตน พอไปถึงก็เห็นถุงขนมวางอยู่บนโต๊ะ รปภ. พร้อมกับข้อความบทกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่เขียนว่า ตั้งใจอ่านหนังสือนะ จาก Buddy ต้าร์ถึงกับร้องอ๋อ โดยหารู้ไม่ว่า เจ้าของขนมห่อนั้นแอบดูอยู่ตรงลานจอดรถ เพื่อดูว่าต้าร์จะมารับขนมนั้นไปหรือเปล่า พอต้าร์กลับไปถึงห้องของตนเอง ก็พูดกับนัยว่า นี่! บัดดี้ซื้อขนมมาฝากว่ะ มากินด้วยกันม่ะ ฮั่นแน่ เดี๋ยวนี้เสน่ห์แรงนะแก สาว ๆ ซื้อขนงขนมมาให้ด้วย นัยแซวต้าร์อยู่ห่าง ๆ ก็งี้ล่ะ ช่วยไม่ได้ คนมันหน้าตาดีนี่หว่า ฮ่าฮ่าฮ่า ต้าร์พูดพลางหัวเราะเสียงดังภายในห้องของตนเอง กริ๊ง ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในขณะที่ต้าร์กับนัยกำลังแกะห่อขนมกิน สวัสดีครับ ห้อง 9127 ครับ ต้าร์กล่าวทักทาย ต้าร์เหรอ นี่ตองนะ เป็นไงบ้าง อร่อยหรือเปล่า วันหลังจะเอาไปฝากอีกนะ เสียงจากบัดดี้โทรมาเพื่อเช็คดูว่าขนมที่เอามาฝาก ตกถึงท้องผู้รับหรือยัง อ้าวตองเองเหรอ ขอบใจมากนะ เรากำลังหม่ำอยู่กับเพื่อนเมทของเราอยู่เลย อร่อยดี อิอิ ต้าร์พูด อ๋อ นัยน่ะเหรอ ก็แบ่งกันกินละกันนะ เราโทรมาไม่ค่อยเจอเธอเลย เจอแต่เพื่อนเมทรับโทรศัพท์ แล้วทำไมวันนี้อยู่ห้องได้ล่ะจ๊ะ ตองพร่ำยาว ราวกับรถเบรกแตก เราไปเล่นอยู่ห้องเพื่อนน่ะ บางวัน ถ้าอยู่ดึกก็นอนโน่นเลย ส่วนวันนี้คิดถึงเพื่อนเมทสุดที่รัก ก็เลยกลับมานอนที่ห้อง เดี๋ยวเพื่อนเมทจะเหงา ฮ่าฮ่าฮ่า ต้าร์พูดพลางหัวเราะ เมื่อไหร่จะได้เจอเธอล่ะเนี่ย สงสัยจะไม่ได้เจอตัวเป็น ๆ แน่เลยเนี่ย ต้าร์ถามตอง แหม...เดี๋ยวก็ได้เจอเองแหล่ะ เรียนก็ที่เดียวกัน ไม่ได้อยู่คนละมหาลัยซะหน่อย ตองตอบแบบกวน ๆ ก็ได้ ถ้าฟลุ๊คคงได้เจอเธอแน่นอน ต้าร์พูด เอาล่ะ เราไม่กวนเธอแล้ว อ่านหนังสืออยู่หรือเปล่า ตั้งใจอ่านนะ ขอให้โชคเอจ่ะ บ๊ายบาย ตองอวยพรให้ต้าร์ก่อนจบการสนทนา ค้าบ...บ...... เช่นกันนะ บ๊ายบาย ต้าร์ลาส่งท้ายก่อนวางหูไป หลังจากที่จบการสนทนา ต้าร์ก็กลับมาทบทวนหนังสือกับนัยต่อ พอเริ่มง่วง ทั้งสองก็เข้านอน ซึ่งวันนี้ยังไม่มีวี่แววว่าพี่ต่าย ที่เมทของสองหนุ่มจะเข้ามานอนที่ห้อง แต่คงจะมาดึก ๆ เพราะปกติพี่ต่ายจะมาหลังจากที่หนุ่ม ๆ นอนกันหมดแล้ว วันรุ่งขึ้น ต้าร์กับผองเพื่อนก็ยังคงสาละวนอยู่กับการทบทวน และติววิชาที่จะสอบกัน ทั้งอ่านเอง และให้เพื่อนติว หรือแม้กระทั่งไปหาซื้อเอกสารตามร้านถ่ายเอกสารต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัย และหน้ามอ เพราะร้านถ่ายเอกสารที่นี่ เปรียบดั่งคลังข้อสอบเก่าดี ๆ นี่เอง พอช่วงสาย เอฟก็เดินทางกลับจากบ้านมาถึงมหาวิทยาลัย เพื่อน ๆ จึงไปนั่งอ่านหนังสือและติวด้วยกันที่ห้องของเอฟ โดยที่ช่วยกันหาตัวอย่างโจทย์เก่า ๆ มานั่งทำกัน พออาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลับขอบฟ้า ต้าร์และเพื่อน ๆ ก็ออกไปทานข้าวกันหน้ามอด้วยกันทั้งกลุ่ม เสร็จแล้วก็รีบกลับมาทบทวนและเตรียมอุปกรณ์สำหรับทดสอบวิทยายุทธ์ในวันถัดไป ซึ่งวิชาแรกที่ต้องไปประลองกันนั่นก็คือ แคลคูลัส : คณิตศาสตร์ปราบเซียน ซึ่งการเรียนใน 6 สัปดาห์ที่ผ่านมา มีอาจารย์สอนถึง 2 ท่าน และได้ข่าวว่า อีก 6 สัปดาห์ที่เหลือ จะมีอาจารย์อีก 2 ท่านมาสอน และหนึ่งในนั้น เป็นชาวต่างชาติซะด้วย ยิ่งทำให้ต้าร์คิดหนักเข้าไปใหญ่ เพราะกลัวว่าจะไม่รู้เรื่องคืนนี้ต้าร์เข้านอนเร็วกว่าทุกวัน เพราะกลัวว่าตื่นไปสอบแล้วจะไม่รู้เรื่อง รุ่งเช้า เสียงภายในหอพักเริ่มคึกคักไปด้วยเสียงของน้องใหม่เฟรชชี่ ที่กำลังเตรียมตัวไปสอบกัน เมื่อต้าร์ไปถึงหน้าห้องสอบ ต้าร์ก็รีบไปตรวจสอบรายชื่อ ว่าตนเองนั่งอยู่ตำแหน่งไหน เพื่อจะได้หาที่นั่งได้ง่าย และแล้วก็ถึงเวลาเข้าห้องสอบ ซึ่งการสอบใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง โดยมีอาจารย์ประจำวิชาและเจ้าหน้าที่มาควบคุมการสอบอย่างเข้มงวด เมื่อต้าร์อ่านดูข้อสอบแล้วถึงกับคิ้วขมวดติดกัน ใช้เวลาครุ่นคิดแต่ละข้อนานพอสมควร โอ่ย!! ทำยังไงหว่า มันถูกเหมือนกันอ่ะ แล้วข้อไหนมันถูกที่สุดล่ะเนี่ย!!! ต้าร์บ่นกับข้อสอบที่ค่อนข้างจะปราบเซียนอย่างเห็นได้ชัด เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงค่ะ ใครเสร็จแล้วส่งกระดาษคำตอบ แล้วออกไปพักได้เลยค่ะ เสียงจากเจ้าหน้าที่คุมสอบ ประกาศออกไมค์เพื่อให้ทุกคนทราบ เอาล่ะ ข้อไหนไม่ได้ เดาไปเลยละกัน เสียงจากเพื่อนที่นั่งข้าง ๆ พูดออกมา จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาจนครบ 2 ชั่วโมงเต็ม ทุกคนวางปากกค่ะ แล้วส่งกระดาษคำตอบได้ค่ะ เสียงจากเจ้าหน้าที่ประกาศ หลังจากที่หมดเวลา นักศึกษาทุกคนทยอยส่งข้อสอบ และเดินออกจากห้องสอบไป รวมถึงต้าร์ด้วย หลังจากออกมาจากห้องสอบ บรรยากาศก็ดูราวกับตลาดสด เพราะแต่ละคนหันมาถามกันเกี่ยวกับข้อสอบที่ทำกันไป ว่าทำถูกหรือไม่ ส่วนต้าร์ได้แต่ชะเง้อมองหาเพื่อน ๆ ในกลุ่ม เมื่อครบองค์ประชุม ก็ชวนกันกลับหอพัก เฮ่อ ทำได้กันหรือเปล่าเนี่ย ทำไมเราคิดไม่ค่อยออกก็ไม่รู้สิ เอฟบ่นให้เพื่อน ๆ ฟัง เราก็เหมือนกัน มันถูกทุกข้ออ่ะ แต่ไม่รู้ว่าข้อไหนถูกที่สุดน่ะสิ เป้พูด ใช่ ๆ แล้วยังมีแบบว่า คิดผิดยังมีคำตอบให้อีกแน่ะ อาจารย์ออกข้อสอบได้สุดยอดจริง ๆ ต้าร์เสริม เสียงหนุ่ม ๆ แก๊งส์หัวล้านตั้งวงเสวนา หลังจากที่เพิ่งสอบในวิชาแคลคูลัสไปแค่วิชาเดียว พอกลับถึงหอพัก ต้าร์ก็ขอตัวไปงีบเอาแรง ก่อนที่จะลุกขึ้นมาอ่านวิชาอื่น ๆ เพิ่มเติม เพื่อเตรียมตัวไปสอบอีกครั้งในวันถัดไป จดในที่สุดการสอบกลางภาคของนักศึกษาใหม่ ก็เสร็จสิ้น ด้วยวิชาภาษาอังกฤษ ต้าร์และเพื่อน ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะมีปาร์ตี้เล็ก ๆ ภายในกลุ่มของตัวเอง ด้วยการไปทานข้าว พร้อมต่อด้วยร้านนมหน้ามอ เพื่อเป็นการให้รางวัลกับตัวเอง ...ถึงแม้ว่าการสอบจะเสร็จสิ้นไป แต่ผลสอบยังไม่ออกมาให้เห็น
และผลคะอนนที่ออกมาจะตรงกับที่ทุก ๆ คนหวังหรือไม่นั้น คงต้องรออีก
2 สัปดาห์ กว่าคะแนนจะปรากฏให้ทุก ๆ คนได้เห็น ทุกคนได้แต่หวังลึก
ๆ ว่าผลสอบที่ออกมา จะเป็นที่พอใจของตนเอง.... |
||
